YASAMAK AGIR YÜK
Tüm fizik kuralları yalanmış
Ne çekim gücü ne de yer çekimi Bu dünyayı evrende böyle sallandıran...
Benim ben!
Dünya 'yı sırtımda taşıyorum...
Bir suç işlemişim ama işlediğim suçu bilmiyorum.
Cezamın adı: "MÜEBBET HAYAT"
Evrende ki Dünya mahpushanesine hapsetmişler, Kürek mahkumluğu değil benimkisi dahada ağır
Dünya'nın acılarına sahiplenmek...
Aslında bu kadar ağır değildi cezam, kötü halden böyle oldu.Kendim kaşındım.
Düşünce suçlusuyum.
Bir de üstüne mahkumları ayaklandırmaya çalıştım.
Neden buradayız? oysa daha suçumuzun ne olduğunu bile bilmiyoruz deyip Özgürlükten dem vurdum...(Sonra anladım anlamsızlığını yaa!)
Başkalarının acıları acım oldu...
Ağladım, gözyaşım kurumadı çünkü dünyada acı hiç eksik olmadı.
Gördüm ki dünyaya düşen herkes ağlamaklı, gülmenin yollarını arıyor ve de aslında hiç varolmayan mutluluğu. Oysa arayışlarıda acı içinde...
Nereye baksam acı görüyorum.
İşte cezamın ağırlaşmasıda bundan.
Çünkü diğer mahkumlar başkalarının acılarına göz yumuyor.
Hatta öyle ki bazıları ;sanki onları buraya hapseden varlığı-yokluğu tartışılır zihniyet gibi sadistce,başkalarının acılarını mutluluk yapmış kendine.
Fakat biliyorum çoğunu, suçsuzdu.
Acı çekmek yerine acı çektirmeyi, burada öğrendi.
Belki de haksız yere çektikleri cezanın hıncını alıyorlardı ama yanlış merciilerden...
Sonunda onlarda acı içinde kaldı.
Nereye baksam, Ne yöne gitsem tüm canlılar acı çekiyor.
Ben böyle düşünürken; bazılarıysa, acılara rağmen;ceza sevinci içinde garip cümleler kuruyordu: Bir daha gelsem şu dünyaya diye başlayan...
Oysa ben akıllandım, belkide çektiğim ceza beni sindirdi,asla başka bir hayat istemiyorum!!!
Onlar gibi olamadım.
Ben artık; başkalarının acısına göz yummaktansa bana verilen hayat cezasına gözlerimi yummak istiyorum.
Dayanamamıyorum !!!Suçsuzum!
Yaşamak zor geliyor bana...
Tutunamayanlardanım...
Yaşam boynuma asılmış zincir, bileklerime vurulmuş pranga...
Suçumu bilmeden yargılanıp hapsedilmişim...
Bu dünyada hangi adaletten hangi özgürlükten bahsedebilirim ki...
Burada özgürlükten bahsetmekte anlamsızlaşıyor.
Koca evrende dünya hapisanesinde hapsoldum.
Koğuşlar arası özgürlükte neymiş???
İstemem, beni bununla kandıramazsınız!
Şimdi ben bunca canlıyı acı çekerken görüp gözlerimi ağlamak için yumduğumda ; bana, DELİ ve başka bir yaşam istemememe de DELİLİK diyenler, onlar da başkalarının acılarıyla keyiflenip ya da tatlı canları ezilmesin diye gözlerini başka tarafa çevirip yumdukları için AKILLI MI oluyorlar?
Hay tüküreğim böyle insanlığa...
Türümüz kurusun emi!
Dayanamıyorum kendilerine akıllı diyen türün içinde, cezamı çekmeye...
Deliyim ben, Ötenazi istiyorum!!!
EmoticonEmoticon